วิรตี​ ทะพิงค์แก​ ผู้สื่อสารความคิด​เพื่อการมีชีวิตที่เกื้อกูล

ย้อนกลับไปเมื่อ พ.ศ. 2541 แอม-วิรตี ทะพิงค์แก คือบัณฑิตจบใหม่จากภาควิชาการสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเชียงใหม่​ (ปัจจุบันเป็นคณะการสื่อสารมวลชนแล้ว)​ ในเวลานั้นเป็นช่วงเดียวกันกับที่ประเทศไทยประสบวิกฤติการณ์ฟองสบู่แตกทำให้หลายๆ อุตสาหกรรมได้รับผลกระทบอย่างหนัก รวมไปถึงวงการสื่อมวลชน เธออาจไม่ได้ทำงานในสื่อหลักที่กำลังล้มพังไม่เป็นท่า​ หากการเริ่มต้นงานแรกกับมูลนิธิศูนย์สื่อเพื่อการพัฒนาในฐานะกองบรรณาธิการวารสารเกษตร​กรรมธรรมชาติก็ช่วยก่อรูปการทำงานในฐานะนักสื่อสารและเล่าเรื่องที่ต้องลงพื้นที่​ เขียน​บทความ สัมภาษณ์และถ่ายภาพด้วยตัวเองทั้งหมด​ ก่อนที่เส้นทางชีวิตนำพาไปสู่งานเขียนในฐานะนักสื่อสารมวลชนอย่างเต็มตัว เธอทำงานให้กับนิตยสารชีวจิต ตามมาด้วย Health & Cuisine สองนิตยสารภายใต้ชายคาสำนักพิมพ์อมรินทร์พริ้นติ้งฯ แอมขยับบทบาทจากการเป็นนักเขียนระดับจูเนียร์ มาเป็นหัวหน้ากองบรรณาธิการ จนขึ้นสู่ตำแหน่งผู้ช่วยบรรณาธิการบริหาร

หลังจากคลุกคลีอยู่ในแวดวงสิ่งพิมพ์ได้ 10 กว่าปี เธอตัดสินใจย้ายกลับไปบ้านเกิดที่เชียงใหม่ พร้อมหมวกใบใหม่ในฐานะคุณแม่ฟูลไทม์ ควบคู่ไปกับการเป็นนักเขียนอิสระให้กับสื่ออีกหลายๆ แห่ง ไม่ว่าจะเป็นการทำคอนเทนต์แนว parenting เป็นผู้แต่งหนังสือ ‘เตรียมหนูให้พร้อมก่อนเข้าอนุบาล’ ให้กับอมรินทร์พริ้นติ้งฯ เป็นนักเขียนแนวกรีนและเจ้าของคอลัมน์ ‘จักรวาลในจานข้าว’ ให้กับเว็บไซต์ Greenery.org ที่ชวนสำรวจและเรียนรู้ระบบนิเวศ ตลอดจนวิธี​คิด​ภูมิปัญญาผ่านอาหารพื้นบ้านของแต่ละพื้นที่ รวมทั้งสร้างสรรค์คอนเทนต์เรื่องการเลี้ยงลูกในวัย pre-teen และการเรียนรู้ในมิติต่างๆ ให้กับแมกกาซีนออนไลน์ Thepotential.org ตลอดจนผลงานล่าสุดของเธออย่าง ‘ป่าดอยบ้านของเรา’ หนึ่งในหนังสือนิทานชุด ‘อ่านดอยสุเทพ’ ที่คว้ารางวัลลูกโลกสีเขียวครั้งที่ 20 (พฤศจิกายน 2564) ประเภทงานเขียน ทั้งยังได้รับคำชื่นชมในแง่ของการเป็นนิทานที่สามารถเล่าเรื่องระบบนิเวศอันซับซ้อนให้เข้าใจง่าย โดยประสบการณ์ทั้งหมดทั้งมวลที่ว่ามานี้เปรียบเสมือนสถานบ่มเพาะและกล่อมเกลาตัวเธอในมิติของชีวิตที่เชื่อมโยงและสัมพันธ์ไปกับโลกและธรรมชาติอย่างกลมกลืน

ในวันที่แอมเดินทางมากรุงเทพฯ เราจึงถือโอกาสชวนเธอมานั่งคุยถึงประเด็นข้างต้น ตลอดจนการเดินทางในช่วงชีวิตที่ผ่านมาของนักเขียน​ นักสร้างสรรค์เนื้อหา นักถอดบทเรียน ​บรรณาธิการ และคุณแม่คนนี้ ซึ่งคำตอบของเธอได้ทิ้งร่องรอยของวิธีคิดที่น่าสนใจไว้มากทีเดียว